De Engelse Songs of Travel van Vaughan Williams gecombineerd met de Don Quichot liederen van Ravel en Ibert.
Tijdens de Don Quichot liederen worden de pentekeningen van Gustave Doré uit de legendarische roman van Miguel Cervantes op groot scherm getoond.
Programma:
Songs of Travel – Ralph Vaughan Williams (1872 – 1958)
Delen uit: The Seasons, Op. 37a – Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840 – 1893)
La Sérenade Interrompue & Minstrels – Claude Debussy (1862 – 1918)
Chansons de Don Quichotte – Jacques Ibert (1890 – 1962)
Don Quichotte à Dulcinée – Maurice Ravel (1875 – 1937)
In de Songs of Travel gaat de ‘vagebond’ op pad. Hij blikt terug op zijn leven, zijn verleden waarnaar hij niet meer terug kan keren en wordt zich bewust van de onveranderlijkheid en het cyclische van de natuur. Hij zal eens deze wereld verlaten, maar wellicht voortleven in zijn liederen. Het laatste lied suggereert dat de reis altijd voortduurt, ook na de dood.
Don Quichot van Miguel Cervantes vertelt over de komische reisavonturen van de bekende, oude edelman die teveel ridderromans heeft gelezen waarna zijn verbeelding met hem aan de haal is gegaan.
In Debussy’s prélude ‘La Sérenade Interrompue’ bevinden we ons in een Spaans straatje, waarin de serenade van een geliefde wordt onderbroken en in zijn ‘Minstrels’ wanen we ons even in de tijd van ridders en minstrelen.
Tsjaikovki’s Seizoenen zijn een reis door de natuur, met voor elke maand een bijpassend stukje. Er worden enkele deeltjes ten gehore gebracht, waarin we stuk voor stuk kunnen wegdromen.
Dagdromen, dat doen we allemaal van tijd tot tijd: om de alledaagse, harde werkelijkheid te ontvluchten en een moment te schuilen in onze verbeelding, weer even te leven in onze herinneringen of ons te wanen in een ideaal toekomstbeeld. Onze verbeelding is een krachtig instrument dat ons kan helpen in allerlei situaties. Maar kan je fantasie ook een loopje met je nemen en je vervreemden van de werkelijkheid? Is dat bij Don Quichot het geval? Of is de wereld zelf gekker dan Don Quichot zelf? En is zijn dwaasheid eigenlijk niet waardevoller en menselijker dan zijn uiteindelijk hervonden nuchterheid?
Om onze verbeelding te prikkelen beginnen en eindigen wij ons concert met een ter plekke verzonnen, geïmproviseerd lied.
